e. eds le r De briek. Jaja, de eerste strikvraag was gesteld! Maar ik liet me niet van de wijs brengen! ‘Uw auto heeft de standaard achterruitverwarming’, zei ik. ‘Ah’, kwam De Groot weer. ‘En kunt u mij dan uitleggen waardoor die verwarming defect kan raken?’ Bingo, de tweede strikvraag. Maar ik liet me niet vangen! ‘Een kapotte achterruitverwarming komt gelukkig nooit voor’, antwoordde ik stralend. ‘Ik heb het in mijn hele loopbaan nog nooit meegemaakt.’ De Groot: ‘Dan is vandaag de eerste keer.’ Zie je wel, de zeurpiet had weer wat te mekkeren! ‘Functioneert de achterruitverwarming niet?’ zei ik, net alsof ik hem geloofde. ‘Eén baan wordt niet warm’, beweerde De Groot. Nou dat wilde ik wel eens zien. Dus wij naar die auto. Werd één baan van de verwarming inderdaad niet warm. Maar ík kreeg het wél warm! Dit zou weer es geld gaan kosten! n in no uwe e pest et r unt u En jawel hoor, daar kwam de vraag: ‘Ik wil het hersteld hebben vóór mijn wintersport!’ eiste De Groot. ‘Met die BOVAG-garantie die u geeft, moet dat kunnen!’ Ha! Gelukkig had ik mijn woordje klaar: ‘Deze schade valt helaas niet meer onder de BOVAG-garantie. Die geldt voor zes maanden. En daarbij: dit defect kán het gevolg zijn van verkeerd gebruik.’ De blaaskaak werd boos: ‘Dus u suggereert dat ik die verwarming heb stukgemaakt!’ ‘Nee nee, natuurlijk niet!’, zei ik. ‘Maar er kán natuurlijk iets gebeurd zijn wat u niet weet. Spelen uw kleinkinderen wel eens in de buurt van uw auto? Hebt u geparkeerd op drukke plekken?‘ De Groot werd woest! ‘Die redenering is onzinnig! Die verwarming moet al stuk zijn geweest toen ik de auto kocht! Ik ben er alleen nooit achter gekomen - tot vandaag! Na de eerste nachtvorst! Ik verwacht een goed voorstel van u!’ Hij raasde door: ‘Die BOVAG-garantie geldt voor zes maanden en ik heb die auto net zeven maanden! Daar moet u toch rekening mee houden!’ Maar ik was onwrikbaar. ‘Zes maanden is zes maanden meneer. En niet zeven. En nogmaals: ik mag er niet van uitgaan dat dit defect onder de garantie valt. De garantie geldt voor vrijwel alle onderdelen bij normaal gebruik van de auto…maar dit is wel een heel apart defect. Ik heb het nog nooit meegemaakt!’ Zo boos had ik De Groot nog nooit gezien. Hij stapte in zijn auto en brieste: ‘Hier leg ik me niet bij neer! U hoort nog van mij! Dit is de laatste auto die ik bij u heb gekocht. En mijn vrouw en vrienden en werknemers komen hier ook niet meer!’ Tsja, zo had ik het nou ook niet bedoeld…maar van meneer De Groot was ik mooi af! Binnen 5 minuten! Evert de Vries ✳ De Groot: ‘En kunt u mij dan uitleggen waardoor die verwarming defect kan raken?’ Die vraag verraste me! ‘Hebt u problemen met uw achterruitverwarming?’ vroeg ik. ‘Ja, ik signaleerde het vanochtend. Na de eerste nachtvorst.’ ‘Wat vervelend. Heeft u wel veilig kunnen rijden?’ e klant uto. Hij is iek. Hij t niet man elpen weg te e. u een ’, nd g Hij liet me de verwarming voelen. Die was niet volledig defect. ‘Alle banen worden warm behalve deze’, wees De Groot. ‘Dus ik wil het vóór volgende week hersteld hebben - vóór mijn wintersport. Met die BOVAG-garantie moet dat kunnen, neem ik aan? ‘Wat vervelend dat dit net voor uw vakantie gebeurt’, zei ik. ‘Dat is echt een ongunstig moment, als u gaat skiën.’ De Groot knikte. ‘Maar helaas kunnen we dit niet voor u herstellen onder de BOVAG-garantie’, vervolgde ik. ‘Het is heel vervelend, maar de garantietermijn is een maand geleden verlopen.’ ‘Gaat u echt moeilijk doen over die ene maand?’ vroeg De Groot verbolgen. ‘Ik ben zes maanden niet hier geweest! En nu ik dit probleem ontdek, geeft u niet thuis!’ ‘Het is ontzettend zuur’, knikte ik begrijpend. ‘Verdorie, dat het nu pas vriest!’ foeterde De Groot. ‘Anders was ik er een maand eerder achter gekomen en had ik nog wel garantie gehad!’ Ik hield me even stil, zodat hij zijn ongenoegen kwijt kon. ‘Verdorie zeg! En kunt u dan echt niets voor me doen? Dit is toch van de zotte!’ ‘Wat ik kan doen, is het deze week nog voor u herstellen – voordat u op vakantie gaat’, zei ik. ‘We kunnen een nieuwe achterruit bestellen – dat zal 350 tot 400 euro kosten. En die monteren we vóór het weekend voor u.’ ‘Is het niet te repareren?’, wierp De Groot tegen. ‘Ik verwacht dat u dan duurder uit bent’, antwoordde ik eerlijk. ‘En een nieuwe ruit zal weer langer meegaan.’ ‘Tja, laten we het dan maar zo doen’, besloot De Groot met een zucht. ‘Vierhonderd euro is niet niks, maar onze veiligheid is meer waard.’ ‘Gaat u met uw vrouw skiën?’ vroeg ik. ‘Nee’, glimlachte hij. ‘Deze keer nemen we onze twee kleinkinderen mee. We verheugen ons erg op die vakantie.’ ‘Wilt u uw auto direct laten staan? En de leenauto meenemen die u vorige keer ook had?’ stelde ik voor. ‘Dan hoeft u niet morgen of overmorgen weer terug te komen.’ ‘Goed’, antwoordde De Groot. ‘Dat is een praktische oplossing. Dat kan ik waarderen.’ Hij stapte in. ‘Is Herman eigenlijk al hier geweest, mijn productiemanager?’ vroeg hij voor het wegrijden. Die had ik inderdaad gesproken over zijn lease-auto. ‘En binnenkort komt mijn vrouw langs, haar remmen zijn aan vervanging toe.’ ‘Bedankt voor uw aanbeveling!’, zei ik tegen De Groot. Terwijl hij wegreed maakte ik de balans op: ik had hem slecht nieuws moeten vertellen. Maar toch ging hij tevreden weg. Dat bedoel ik nou met die kick! John Willemse ✳ 5 Pagina 4

Pagina 6

Heeft u een lesboek, virtual paper of eclub bladen? Gebruik Online Touch: weekblad naar een online publicatie converteren.

B-Myguest Magazine Lees publicatie 5Home